Kościół San Lorenzo
Kościół ten był w przeszłości kaplicą królewską dynastii sabaudzkiej. Obecnie jest jedną z najważniejszych turyńskich budowli z epoki baroku.
Real Chiesa di San Lorenzo, czyli kościół św. Wawrzyńca wzniesiony został przez modeńskiego architekta i zakonnika – Guarino Guariniego przy Piazza Castello. Uchodzi za jedno z najbardziej interesujących dzieł Guariniego oraz jeden z najważniejszych barokowych budynków w stolicy Piemontu.
Historia
Po wygranej bitwie pod Saint-Quentin w dzień św. Wawrzyńca 10 sierpnia 1557 roku, książę Sabaudii – Emanuel Filibert złożył śluby, że odrestauruje istniejący kościół Matki Bożej przy Żłóbku (wcześniej Matki Bożej Śnieżnej) i dedykuje go właśnie świętemu Wawrzyńcowi. Spełniania obietnicy książę podjął się 5 lat później – w 1562 roku, po przybyciu do Turynu, który został stolicą jego księstwa.
Po śmierci Emanuela Filibeta księstwo Sabaudii opanowały wojny, po których wiele budynków, w tym także kościół św. Wawrzyńca ucierpiało. W 1634 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła, według projektu jednego z architektów – Vitozziego lub Castellamonte. Jednak jego wznoszenie zakończyło się zaledwie na fundamentach.
W tym czasie książę Sabaudii – Karol Emanuel II zaprosił do Turynu ojców teatynów z Modeny. W 1666 roku do miasta przybył także zakonnik Guarino Guarini – architekt, przedstawiciel dojrzałego baroku, któremu zlecona została budowa nowego kościoła pod wezwaniem św. Wawrzyńca. Po 13 latach prace nad Chiesa di San Lorenzo zostały zakończone, a inauguracja kościoła miała miejsce 12 maja 1680 roku. Inauguracyjną mszę świętą celebrował sam Guarino Guarini w obecności całego dworu sabaudzkiego. Kościół stał się siedzibą zakonu teatynów.
W 1827 roku na zlecenie Króla Feliksa kościół św. Wawrzyńca został odnowiony przez włoski duet architektów – braci Fea.
Wnętrze kościoła św. Wawrzyńca
Guarino Guarini, jak na przedstawiciela „malowniczego” baroku przystało, w swoich projektach skupiał się na pofalowanych, wygiętych fasadach i fantazyjnych kopułach. Budowla kościoła św. Wawrzyńca wzniesiona została na planie ośmiokąta, a jego kopuła stanowi system krzyżujących się łuków, tworzących świetlisty kwiat o ośmiu płatkach. Dekoracją kopuły są freski z wizerunkami aniołów, których jest ponad 400.
Latarnia
W latarni, na wysokości 50 metrów znajduje się symbol Ducha Świętego, któremu na posadzce odpowiada ośmioramienna gwiazda. To jednak nie jedyny symbol, jaki Guarini zawarł w projekcie kościoła. Odnosi się wrażenie, że budowla ta wznoszona była wraz ze światłem – rozumianym jako symbol Absolutu. Pierwsze światło pojawia się w niej na poziomie czterech loggi w formie serlian, symbolizujących przypuszczalnie cztery żywioły: wodę, powietrze, ziemię i ogień. W miarę wznoszenia się ku górze intensywność światła wzrasta, zbliżając się do światła nadprzyrodzonego – Absolutu właśnie. Ponadto, umieszczone pomiędzy oknami w formie serlian cztery pendentywy symbolizują czterech ewangelistów: anioł – św. Mateusza, lew – św. Marka, wół – św. Łukasza i orzeł – św. Jana Ewangelistę.
W geometrycznej strukturze kościoła widoczna jest również symboliczna, pionowa droga, oznaczająca, poprzez kolejne poziomy, wspinanie się w kierunku światła, odpowiadające poszczególnym poziomom rozwoju duchowego człowieka. Kościół na dole jest mroczny, pozbawiony okien. Co ciekawe, budowla oprócz posadzki nie posiada ani jednej równej płaszczyzny.
Turyn gdzie spać?
